This is what they may call a halt to the virtual me

بچه ها، میدونم خیلی هاتون با دیدن بسته شدن کانال و اینستا نگران شدید. متأسفانه به واسطه ی یه سری مسائل فعلا تصمیم دارم تا حد امکان تو دنیای مجازی نباشم. اینجا هم که هستم فقط برای اینه که دیگه اینجا یه خونه ی قدیمیه که واقعا شاید به زودی از اینجا هم اسباب کشی کنم. شاید اگه خواستم دوباره بنویسم جایی باشم که شماهایی که رفیق و اهل هستید من رو بشناسید و اونایی که نامحرمن و چشم های بخیل نتونن بفهمن من کی هستم، یعنی با یه اسم مجازی تو یه خونه ی دیگه. من خیلی وقتا روحیه م به نوشتن بستگی داره، حالا هر جایی که باشه. می دونم هنوز بعضیاتون میاید اینجا، لطفا به هر کدوم از مجازی ها که تو اینستا یا جاهای دیگه می شناسید اطلاع بدید که فعلا نیستم، که البته به میل خودم نیست، باز هم یه درگیری جدید پیش اومده برام! اگه خواستم مجددا بنویسم به همه تون خبر میدم و شما هم بین بقیه ی بچه ها خودتون پخش کنید.

می دونید که همه تون رو خیلی دوست دارم و برای همه تون ارزش و احترام قائلم، چون تو خیلی مراحل بد زندگیم دعای شما بود که نجاتمون داد و آرزوهای خیر شما بود که روزهای نه چندان قشنگ جدایی و دوری رو قابل تحمل کرد.

امیدوارم یه روز توی دنیایی باهاتون ملاقات کنم (چه واقعی و چه مجازی)، که لازم نباشه به خاطر یه عده آدم که حتی در سطح و اندازه ی غصه خوردنِ من هم نیستن خودم رو سانسور کنم...

 

به امید اون روز...

 

راستی دوستای تهرانی یه راه ارتباطی بذارید شاید شاااااااید چند روز مهمون شهر دودی خوشگلتون بودم و تونستیم هم رو ببینیم

 

 

روشنایی های شهر...